Damnica

DAMNICA




Damnica to miejscowość gminna w województwie pomorskim.
Położona jest przy głównym szlaku komunikacyjnym Szczecin-Gdańsk (18 km na wschód od Słupska) 5 km od drogi krajowej nr 6 wiodącej
ze Słupska do Gdańska. Miejscowość położona jest wśród dużych kompleksów leśnych i rolniczych.W miejscowości znajdują się Urząd Gminy,
Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny, Ośrodek Zdrowia, Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Szkoła Podstawowa i Gimnazjum.
Swą siedzibę mają również Nadleśnictwo, Zakład Produkcyjny "Wosana", Zakład Produkcyjny "Irmet".
Miejscowość posiada sieć placówek handlowo-usługowych.

Z dawnych dziejów.
Z historycznego punktu Damnica to wioska ulicówka.Pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1407(Pribe und Woldach Kuseke nazwali Damnicę "luterańską").W roku 1469 pomorski książę Erich oddał wiele wsi, wśród których była też Damnica, braciom Klausowi i Lorencowi von Stojentin.
Od 1485 do 1585 r. Damnica była w posiadaniu Schwave. Od lat 20-tych XVII wieku ziemie były własnością Daniela Hebrona syna Aleksandro
Hepburn hrabiego Bothwel.Wieś była własnością rodziny Hebron do 1717.Wtedy to na cześć zmarłego właściciela wieś nazwano Hepburndamnitz czyli Hebrondamnitz.
W XVIII w. dobra przeszły na Johana i Zygfryda von Haisky i ich córki Hanrietty Dorothey, która wstąpiła w związek małżeński ze starostą Friedrichem Bogislawem von Puttkamer. Do końca XVIII w. Hebrondamnitz była w posiadaniu Puttkamerów. W 1784r. w dobra wsi wchodziły: folwark, młyn wodny, 6 dużych gospodarstw, 4 mniejsze i kuźnia. W 1835r. kupił ją, za 12 tys. talarów pułkownik Heinrich Karl Philip von Damnitz. Ostatnimi posiadaczami wsi byli: 1884r.-Richard von Blankensee, 1910r. baron Karl von Gamp, 1924r. baronowa Klara von Gamp-Massaunen,1938r. Armster Gamp. Damnica została zajęta przez Rosjan w roku 1945. Po kilku miesiącach została oddana Polakom. Całą społeczność niemiecką wysiedlono. Wieś po wojnie nazwano Damnica.

Pałac w Damnicy

Pałac pochodzi z lat 70tych XIX wieku.Wzniesiony zostałna zlecenie Richarda von Blankensee,a zaprojektowanyprzez architekta Gustawa

Koehlbacha.

na zakup majątku w Damnicy i inwestycję sporej fortuny Bayerów w pałac i jego otoczenie. Po śmierci Karola w 1918 majątkiem władała Klara von Gamp a po jej odejściu w 1938 najstarsza córka Ilse z mężem Armsterem byłym śpiewakiem operowym i malarzem amatorem.
W latach 20-tych i 30-tych XXw. częstym gościem pałacu był słynny niemiecki malarz ekspresjonista Max Pechsten, który z zapałem malował okoliczne pejzaże. Ocalały z zawieruchy dziejowej pałac, perła architektury dworskiej, do dziś zachwyca odwiedzających gości.

Pałac zbudowany jest na rzucie przylegających do siebie prostokątów. Ma bryłę złożoną, rozczłonkowaną, z szeregiem występów i wykuszy tworzących załamania. Frontowa elewacja wschodnia jest dwukondygnacjowa, środkowa część elewacji zachodniej, podobnie jak i wschodniej

jest bogato zdobiona. Od zachodu znajduje się taras z balustradą i schodami do parku. Nad Drzwiami wejściowymi widnieje przeszklenie z kolorowymi, witrażowymi szybkami.
Wnętrza parteru mają charakter reprezentacyjny, piętra-mieszkalny. Hall głowny ma wystrój drewniany, bejcowany na ciemny brąz. Dopełnia go ozdobny żyrandol w kształcie żaglowca.
Salę balową-lustrzaną zdobi malowany plafon (sklepienie) przedstawiające cztery pory roku (namalowane w 1902 r. przez Maxa Gartnera). Ściany pokrywa ujęta w drewniane kasetony tkanina o kolorach złotym i zielonym. Między kasetonami wmontowano lustra i kinkiety w kształcie kwiatów. Sala ta łączy się z dawną palmiarnią drzwiami przesklepionymi półkoliście. Między drzwiami znajdują się stiukowe kolumny ze złoconymi, jońskimi kapitolami podtrzymujące rzeźbioną złoconą arkadę.
Posadzki i ściany palmiarni obłożone są marmurem. Tu znajduje się ponad 10-metrowej wysokości palma konopna przywieziona w 1919 r.

z Palestyny i umieszczona w specjalnie dla niej przygotowanym miejscu (obecnie otoczona przeszkloną kopułą).
Jedno z pomieszczeń parteru posiada wystrój o charakterze myśliwskim z malowidłami ściennymi Maxa Gartnera (1901).
Pałac otoczony jest pięknym 4-ro hektarowym starym parkiem. Niektóre z drzew to pomniki przyrody. Przez park przepływa malownicza rzeczka Charstnica.